Historia solidaria, Daniel Gónzalez

Érase unha vez un príncipe acostumado a non traballar, que nunca facía nada, todo o que quería dábanllo os seus servos. Este príncipe era moi malvado e mandaba desterrar a todo aquel que dicía algo malo del.  Entre a xente existen rumores de que desterrou  a máis de duascentas persoas.

O príncipe era tan malo e descarado que nin sequera obedecía ao seu pai, o rei! Un día ofendeu tanto ao seu pai, o rei, que se viu obrigado a desterrar ao seu fillo a pesar de ser a súa única descendencia.

O príncipe, cando xa estaba fóra do reino do seu pai, non sabía que facer e onde durmir. Estaba anoitecendo e non encontraba ningún lugar onde refuxiarse do frío da noite. Cando xa estaba desesperado ao non encontrar un refuxio nin nada que comer, encontrou un pequeno lugar, e observou que estaba iluminado, polo que seguramente había alguén alí.

O príncipe entrou no refuxio e encontrou a un home que estaba ceando, e ordeoulle ao home que lle dese a comida, pero o home negouse, pero se o pedía por favor, ao mellor dáballe a metade. O príncipe desesperado aceptou. Despois de cear os dous foron durmir.

Ao día seguinte, o home espertou ao príncipe e díxolle que se levanta que había que ir cazar para ter algo de comer e facer mellor o refuxio. O príncipe negouse e dixo que se quería facer algo que o fixese el mesmo. O home indignado dixo que ía cazar e que se ao volver non vía cambios no refuxio, o príncipe non comía. O príncipe ao ver ao home que non lle daba comida decidiu poñerse a traballar.

Despois de case dezaseis meses, o home e o príncipe fixéronse amigos, e dous meses máis tarde o pai do príncipe púxose moi enfermo, e mandou buscar ao seu fillo, xa que era a súa única descendencia.

Cando os soldados do rei encontraron ao príncipe o rei xa morrera, e comunicáronlle que se el non volvía o reinado tería serios problemas. O príncipe decidiu volver sen pensalo, pero volveu co seu novo amigo, que o axudara a sobrevivir durante os últimos meses.

O príncipe cando volveu ao seu reino cambiara moitísimo,  xa que por fin comprendía o que era ser campesiño, así que para facer un pouquiño mais fácil á vida dos campesiños baixou os impostos e deixou de ser tan malvado.

Ao seu novo amigo, deulle unha habitación no palacio real e tería todo o que el quixese, e ao final o rei como o seu novo amigo acabaron sendo máis felices por compartir o que ten con quen o necesita.