jueves, 17 de mayo de 2012

HOMENAXE A VALENTÍN PAZ-ANDRADE, ALBA


Agora eres canzón de alma pechada...
a túa música sempre estarei a recordala.

Agora eres canzón que xa non cantan...
a túa fala quedou quebrada.

Agora eres canzón de lonxe ouvida...
que na cercanía é sempre moi sentida.

Agora eres canzón de orballo e folla...
que na verde fraga as árbores escoitan.

Agora eres canzón de ecos na teima,...
que son coma susurros na ladeira.

Agora eres canzón que se esgazara...
así non sae a miña fala.

Agora eres canzón, arrolo calmo,...
que eu sinto cando estou nos teus brazos.

Agora eres canzón de ronda eterna...
queda ao meu carón sentindo o latexo do meu corazón.

No hay comentarios:

Publicar un comentario