Agora
eres canzón de alma pechada
e o
rexeitamento chega da nada.
Agora
eres canzón que xa non cantan
e
moitos na memoria te gardan.
Agora
eres canzón de lonxe ouvida
e
chegas coma un recordo doutra vida.
Agora
eres canzón de orballo e folla...
e
volves cando o outono chora.
Agora
eres canzón de ecos na teima
e a
túa gran vitalidade se queima.
Agora
eres canzón que se esgazara
e a
túa ausencia nótaseme na cara.
Agora
eres canzón, arrolo calmo,
coma
un solpor na cidade de Malmö.
Agora
eres canzón de ronda eterna
e
quedarás nas nosas vidas, perpetua.
No hay comentarios:
Publicar un comentario