HOMENAXE A VALENTÍN PAZ-ANDRADE, PABLO FERNÁNDEZ

Agora eres canzón de alma pechada

Que é escoitada pola nada.

Agora eres canzón que xa non cantan

O que lle ocorren ás persoas con esperanza.

 

Agora eres canzón de lonxe ouvida

Que xa non pode vivir a súa vida.

Agora eres canzón de orballo e folla

Que vive a súa vida de folla en folla.

Agora eres canzón de ecos na teima

Que mira a súa terra.

Agora eres canzón que se esgazara

Para que relaxe a alma.

Agora eres canzón de ronda eterna

Para pasar pola herba.